تاثیر انواع واحدهای کار وسطح توانش زبانی بر روی استراتژی های ارتباطی زبان آموزان سطح متوسط ایرانی در محیط ارتباط رایانه ای هم زمان

این تحقیق تاثیر انواع واحدهای کار((prabhu, 1987 را بر روی استراتژی های ارتباطی(poulisse, 1990) در محیط ارتباط رایانه ای هم زمانی در میان زبان آموزان متوسط ایرانی بررسی کرده و همچنین به این موضوع می پردازد که دو سطح توانش زبانی بالا و پایین در میان زبان آموزان متوسط چگونه بر میزان تولید استراتژی های ارتباطی تاثیر می گزارد. برای بررسی اهداف بالا، محقق گروهی هفتاد نفری از زبان آموزان را انتخاب می کند. از آن ها شصت و دو نفر معیار های آشنایی با کامپیوتر و داشتن ابزار لازم و همچنین قرار گرفتن در بازه ی دو انحراف از میانگین بالا و پایین میانگین آزمون (pet) را داشتند. آن ها موظف شدند که سه نوع واحد کار را در گروه های دو نفره از طریق نرم افزار gtalk انجام بدهند. تمام نمونه های ارتباطی برای بررسی میزان استراتژی های ارتباطی تجزیه و تحلیل شدند. در ادامه، محقق نمونه های ارتباطی شرکت کنندگان را براساس نمره- ی آزمون (pet) به دوگروه توانش بالا و پایین تقسیم کرد تا رابطه ی بین سطح توانش زبانی و استراتژی های ارتباطی آن ها را بررسی کند. نتایج نشان داد که ارتبط معناداری بین نوع واحد کار و استراتژی های ارتباطی شرکت کنندگان وجود داردو همچنین رابطه ی معناداری بین سطح توانش زبانی (بالا و پایین) و میزان استفاده استراتژی های ارتباطی در محیط ارتباط رایانه ای هم زمان وجود دارد. واژگان کلیدی: واحد کار، استراتژی ارتباطی، توانش زبانی، محیط ارتباط رایانه ای هم زمان